Waalwijk Kaalwijk… Als ze leven zijn ze rijk, als ze sterven, valt er niets te erven… Wie kent het rijmpje niet? Als geboren en getogen Waalwijker vond ik het altijd grappig, maar ik raakte er tegelijkertijd ook ietwat verontwaardigd door. Voor zover het al klopte, was het iets van het verleden! Handen af van mijn Wolluk!

Er wordt natuurlijk mee bedoeld dat Waalwijkers zich (ooit?) rijker voordeden dan ze waren. Er zal ongetwijfeld een kern van waarheid in zitten. Misschien waren het de verarmende rijkaards van weleer, die met de teloorgang van de leer- en schoenindustrie hun kapitaal zagen verschrompelen maar de schone schijn zo lang mogelijk op wilden houden. Of misschien waren het juist wel de arbeiders van weleer, die zo gauw ze konden een trapje hoger klommen op de maatschappelijke ladder en dat zo snel en zo opzichtig mogelijk aan de rest van de wereld wilden laten zien. En daarbij misschien een beetje overdreven.

Bij dat vertoon naar buiten hoort natuurlijk zuinigheid binnenshuis. Ik heb die link bij het horen van het verguisde rijmpje tenminste altijd gelegd. Als het niet uit de lengte komt, komt het uit de breedte, toch? Mijn moeder zaliger was zo’n zuinig type. Geboren in 1928 kwam ze natuurlijk uit een tijd waarin het woord welvaart nog nauwelijks gebruikt werd. Naarmate ze ouder werd, leek haar zuinigheid alleen maar te groeien. Zo droogde ze theezakjes waar geen smaak weer uit te halen viel aan de waslijn! Dat scheelde gewicht in de kliko… Echt waar!

Ik was vanochtend bij een vriendin op visite. En zag daar een schoteltje op tafel met uitgedroogde theezakjes. Zij gebruikt ze meer dan één keer voor een kopje thee. En terecht. Ik moest meteen aan ons moeder denken. Het gaat mijn vriendin niet om klikogewicht maar om duurzaamheid en verspilling, zeg maar wat eigenlijk in ieder huishouden een normale bedrijfsvoering zou moeten zijn. Duurzaamheid is al jaren een soort toverwoord; als we ons daar nou maar op concentreren, komt het op de valreep alsnog goed met de wereld. En vorige week ging het ineens overal over ‘ontspullen’; al die ongebruikte rotzooi in kastjes, schuren en op zolders zorgen alleen maar voor stress en spanningen…

Misschien kunnen Waalwijkers als mijn moeder zaliger en mijn vriendin de rest van de wereld tot voorbeeld zijn! In Wolluk begint de revolutie! Stel je voor: een heuse Waalwijkse school binnen de disciplines van de ecologie, economie en de milieukunde! Waalwijk Kaalwijk… Ze leven misschien wat minder rijk, maar als ze sterven valt er een duurzame wereld te erven… Zoiets…