De mannen van de spoorbrug
25 jaar geleden, op 1 februari 1987, hielden ze hun oprichtings- vergadering. Ze wilden voorkomen dat de spoorbrug zou worden gesloopt. De vergunning was al afgegeven. Drie van hen, mannen van het eerste uur, kijken met trots terug op het traject dat ze hebben afgelegd.
Anton van Tuijl, Gerard van Esch en Peter Claassen zijn alle drie geboren op een steenworp afstand van de spoorbrug en hebben alle drie hun eigen mooiste plekske bij de langste monumentale fietsbrug van Nederland.
Peter Claassen
Peter was er altijd te vinden, het was zijn achterland waar hij soldaatje speelde met zijn vrienden. De eerste keer dat hij de trein voorbij zag komen was het meteen de laatste die het spoor aan deed. Als jong manneke ging hij met een vriendje de brug schilderen wat misschien wel de aanzet is geweest tot het behoud van dit erfgoed.
Anton van Tuijl
Ook voor Anton was het zijn speeltuin van vroeger. Hij koos het “vluchthok”, vanwaar hij een mooi uitzicht heeft over het landschap. Lang geleden stond het water er in de winter tot aan Drunen, de brug mat toen nog 881,4 meter.
Gerard van Esch
Voorzitter Gerard van Esch hangt graag over het hek aan de kop van de brug, uitkijkend over deze unieke fietsbrug gebouwd op “de pijlers van hoop”.
In 25 jaar heeft de stichting veel bereikt. De brug is behouden en opgeknapt. Het is zelfs een rijksmonument geworden. 5 gemeentes spannen zich in voor de oude Halvezolenlijn. Van Lage Zwaluwe tot Den Bosch is een mooi stukske fietsen geworden.
