Skip to main content

kijken in wijken

Kijken in wijken
Kijken in wonen
Gewone mensen wonen
In gewone wijken

Ga maar kijken
Armen en rijken
Allen in wijken
Ze wonen gewoon

Of ongewoon
Wonen doen ze
In hun wijken
Ga zelf maar kijken.

over wijken

De dichter ging kijken in de wijken en de gebieden bespieden. En daar schreef hij over. Gedichten over wijken en bijzondere gebieden in Waalwijk. Elke wijk heeft ergens zijn eigen eigenheid. De tijd heeft er zijn werk gedaan. De mensen die er wonen en hebben gewoond. De inrichting kan verschillen. De betaalbaarheid van de huizen. Genoeg ingrediënten om een wijk te vormen. De ene wijk is de andere niet. En samen maken ze Waalwijk.

  • Antoniusparochie

    ’t Heike, tussen eerste en tweede Zeine
    Waalwijk over het spoor
    Het heilig Hart kijkt de wijk uit
    ‘Sterk ons geloof, spaar ons land

    Zegen onze woonstee, Koning ben Ik’
    Moeizaam worstelend langs het blik
    Van de veel te smalle Chrispijnstraat
    Hulde aan onze bevrijders

    Een rode en witte wijk
    Waar je weer doorheen fietst
    Je treft aan de centrale winkelgalerij
    Nog vis, doek en hoogtezon, verder niets

    Antonius waar is alles gebleven
    Steeds meer wonen en minder leven
    Minder nijverheid tussen het volk
    Van het langgeleden Wolluk

    Het slachthuis slacht niet meer
    En nog veel meer wat niet meer is
    Toch gist de geschiedenis door naar morgen
    ’t Heike blijft voor zijn mensen zorgen.

    Adoptiegroen en voedselbank
    En water wordt gescheiden in schoon en schoner
    Op het speelveld spelen geen honden meer
    Een eenzame school staat anti-kraak te wezen.

  • Dromen over Baardwijk

    Een droomboom vertelt
    Herinneringen, dromen en wensen
    Van allerlei Borkse mensen
    En anderen die passeerden

    Zoals de tijd die langs kwam
    En zelfs even de tijd nam
    Om te mijmeren en te beschouwen
    Vooral van dat ouwe Bork te houden

    De nachtmis en dan een warme kotelet
    De schommels op de kermis, het matinee
    Appeltjes jatten, slootje springen ging maar net
    Baardwijk was gezellig, iedereen tevree

    Het geheugen is selectief, da’s mooi
    Net als het geluk voor morgen
    Moeten ze in Bork blijven zorgen
    Eigenwijs en eigengeraaid

    T’is de mens die de wijk verfraait
    En daar een Borkse vorm aan geeft
    Laat ons maar zien dat dat hier leeft
    En dat Baardwijk nog steeds dat Borkse heeft.

  • Bloemenoord

    De Coubertinlaan heeft niks
    Met Bloemenoord te maken
    Een bloemenwijkje snel gefikst
    Om uit de woningnood te geraken

    Niet te duur en lekker snel
    Het volk wilde wonen
    De aannemer vaarde wel
    Bloemen in de buurt om te verschonen

    De wijk werd uit de grond gestampt
    Met wat bungalowtjes rondom
    Jaren zestig, ietwat verkrampt
    Gebouwd, gegromd en verdomd

    De Klaproos als boulevard
    Dwars door de wijk gesneden
    “Aanstaande zaterdag rommelmarkt”
    Het buurthuis is nog lang niet verleden

    Geen enkel onkruid wordt genoemd
    Wat in de coffeeshop wordt verkocht
    Alle straten met bloemen geroemd
    Hebben de weg naar C1000 gezocht

    En gevonden en boodschappen gedaan
    En iedereen wast zijn auto op zaterdag
    Op zondag schijnt de zon in de Beukenlaan

  • De Hoef

    Achter de Baardwijkse kanaaldijk
    Gezegend door de katholieke kerk
    Met zijn kont gestoken in de wijk
    Langs Clemenspad naar dodenakker

    De Hoef heeft nog een slag om de arm
    Omzoomd door kleine wilgjes
    Een landschap, versteend en verblikt, ocharm
    De Loint verdronk en verzeeg zich zachtjes

    Een hoofdweg meandert de wijk in en uit
    Langs ’s heerenwegen wordt gewoond
    In hofjes, op pleintjes en in straten
    Met historische vrouwennamen getooid

    De architectuur heeft het hier verbruid
    Verzet zou worden geleid door Hannie Schaft
    “Ten aanval” over een geasfalteerd zandpad
    Want ooit de Hoefsteeg, verschoten kruid

    Wat vrije sector en wat sociale woningbouw
    Wat groen, een doel, een wipkip hier en daar
    Is deze jaren tachtig wijk woonbaar klaar
    De auto voor de deur en da’s krek wek wou

  • Meerdijk

    Waalwijk-zuid, voor beter gesitueerden
    Tussen Kaatsheuvels bos en Groenewoud
    Bungalows, villa’s, soms een kasteeltje
    Iemand heeft zelfs een haciënda gebouwd

    De stilte op straat wordt soms verstoord
    Door het geluid van snoeiende scharen
    Van hoveniers die van zuid tot noord
    De hele wijk achter hagen bewaren

    Een robotmaaier graast zich door een gazon
    Hier gebeurt niet veel op het eerste gezicht
    Peelland vakantiepark languit in de zon
    Straten worden als nummers herbeschikt

    Zanddonk voor gevorderden met namen
    Uit de zuidelijke Nederlanden
    Tot aan de Kloosterweg gaan we
    Waar oud geld verdwijnt in nieuwe handen.

  • Winterdijk

    Van Westeinde tot Hoogeinde
    Waar West-Brabant eindigt
    Kronkelt zich de Winterdijk
    Als ik naar het oosten kijk

    Dat is het begin van Waalwijk
    Een autoboulevard en zes flats
    Onverharde dijk, soms bestraat
    Of wat grint er op gelegd

    Dijkwoningen nieuw en oud
    Vervallen schoenmakershuisjes
    Opgeknapt of verbouwd
    De gedempte haven is dus

    Een parkeerplaats geworden
    De horeca ademt nostalgisch
    En snakt naar betere tijden
    De dijk kent zijn laatste kasseien

    Dwars door gemeentehuizen
    Langs Hooisteeg en verdwenen scholen
    Dwars door de dijk stroomt onverholen
    Het immer doorgaande verkeer

    Waalwijk in en Waalwijk uit
    Oostwaarts krult de dijk zich voort
    “Noord-Braband”ging en sloot zijn poort
    De Winterdijk waakt onverstoord

    Maar daar stopt ie bij de tapijtfabriek
    Is het de macht van het kapitaal
    Boven de veiligheid voor ons allemaal
    Dat de dijk hier heel laconiek

    Wordt onderbroken door industrieel techniek
    De dijk zal het een zorg wezen
    In Baardwijk wordt ie weer groen
    Slingert door een hondenuitlaatplantsoen

    De Ouwe Toren rust zacht tegen de wal
    Nog een laatste bocht en kijk
    Waar de Winterdijk eindigen zal
    Wordt deze dijk een kanaaldijk.

  • (Jan van Hoof, 2022)

    Zanddonk

    De jaren zeventig verbeeld en verbouwd
    In een kakofonisch optelsom van componisten
    Een doolhof van straatjes en grachten
    En ieder pleintje heeft wel wat

    Zanddonk verrees op zuidelijke zandgrond
    Tussen halve zolenlijn en Meerdijk
    Met activiteiten rond een kinderboerderij
    Middle of the road en nog lang niet dood

    Een mooie bingo met levensmiddelen
    In het buurthuis op dinsdagmiddag
    Wit, zwart, mulatten en mestieven
    Lichtbruine initiatieven

    Sommige bomen zijn al groot
    Je wordt er geboren en gaat er dood
    De wijk die leeft, er wordt gewoond
    Waalwijk-zuid heeft zichzelf aangetoond.