Tien dagen in Zuid-Frankrijk doen je met andere ogen naar Wolluk kijken. De verbinding met het thuisfront verloopt voornamelijk via het internet. Het slechte weer viel vooral op. Straten die blank staan. Code geel. Code rood. Hoe zou het met mijn planten op het dakterras zijn?

In Frankrijk was het trouwens niet veel beter. De laatste dagen steekt de zon de kop op. Maar daarvoor was het ook hier ‘il pleut’. We zijn een week te vroeg gekomen, want nu we aan het inpakken zijn schijnt het de komende week prachtig weer te worden. Ach, de zomer duurt nog lang…

Was het op de heenweg de onrust over de benzinetekorten langs de snelweg die ons zorgen baarde, ditmaal is het de A10, de snelweg die bij Orleans blank staat. Hoe komen we langs Parijs?

En hoe treffen we Waalwijk aan? Waarschijnlijk is er niets veranderd. Raar dat je na tien dagen al het gevoel krijgt dat je dingen gemist moet hebben. Er zal thuis een stapel kranten liggen, rekeningen helaas ook. De wasmachine wacht op mijn kleren. De koelkast moet weer aan. Kortom: het gebruikelijke vakantiegedoe.

Het opmerkelijkste nieuws over Waalwijk dat mij hier aan de voet van de Pyreneeën bereikte? De degradatie van WSC naar de tweede klasse. WSC is mijn club, ik heb er dertig jaar lang gevoetbald. Da’s alweer een hele poos terug, maar ik blijf de club altijd nog volgen. Nota bene in het jubileumjaar degraderen! Dat moet hard aankomen. Ik zag in de online-krant een treurende speler in het gras zitten en kon met hem meevoelen.

Nu RKC in de hoek zit waar de klappen vallen, valt er voor Waalwijkse voetbalfliefhebbers weinig meer te beleven, zou je denken. Maar dat zou het komende seizoen weleens anders kunnen zijn. Want de degradatie van WSC betekent dat er een heuse derby (ja, zo heet dat in voetbaljargon: een heuse derby!) op de agenda staat. Baardwijk, de overbuurman van WSC, is immers gepromoveerd naar diezelfde tweede klasse.

Er is niks zo mooi als een tweestrijd met extra sentimenten die de kwaliteit van de spelers overstijgen. Nu kun je je afvragen of er gezien de samenstelling van de teams in het amateurvoetbal – de meeste spelers worden van ver gehaald – nog wel sprake is van echte derby’s. Maar bij het publiek zal de rivaliteit zeker de kop opsteken en wellicht werkt dat aanstekelijk richting de geel-zwarten en oranje-zwarten.

Ik denk dat ik maar weer eens ga kijken het komende jaar. Het lijkt eeuwen geleden dat ik langs een amateurveld stond. Downsizing heet het geloof ik als je terugkeert naar een kleinere schaal. Het schijnt de trend te zijn, in het bedrijfsleven en de bestuurlijke wereld.

Gewoon weer lekker Bork tegen Wolluk. Jazeker! Ik heb er zin in!