Burgemeester van Waalwijk van 1952 tot 1975.
Zijn eerste praktijkervaringen in de gemeente-administratie deed hij op in de gemeente Escharen bij Grave. Hierna bekleedde hij de rang van Commies om vervolgens in 1934 de stap te maken naar Oudenbosch waar hij in 1939 benoemd werd tot gemeentesecretaris.
Als de burgemeester wegens gezondheidsredenen in 1942 ontslag neemt volgt Teijssen hem binnen twee maanden op. De gemeenteraad was al in 1941 buitenspel gezet door de bezetter zodat het plaatselijk bestuur in zijn geheel bij de burgemeester kwam te liggen.
De aanvaarding van het ambt in zo'n moeilijke tijd zal ongetwijfeld een zware beslissing zijn geweest.

Teijssen steunde in de oorlogsjaren ook het ondergronds verzet. Het was dan ook niet vreemd dat hij al in februari 1945 in zijn ambt werd bevestigd door de minister van Binnenlandse Zaken in Londen. Na tien jaar in Oudenbosch burgervader te zijn geweest werd hij dat in 1952 in Waalwijk. Onder zijn vernieuwingsdrang werden vele projecten gerealiseerd. In korte tijd kwamen enkele woonwijken tot stand zowel in oostelijke (Laageinde) en zuidelijke richting (Bloemenoord, Zanddonk), waarbij Waalwijk ook voor het eerst hoogbouw te zien kreeg. Overdekt winkelcentrum de Els werd aangelegd, cultureel centrum De Leest kwam tot stand en ook een openbare leeszaal, bibliotheek en muziekschool. Aan de Olympiaweg verscheen een overdekt zwembad en de Taxandriahal werd gerealiseerd.
Een en ander had wel tot gevolg dat veel gezichtsbepalende gebouwen verdwenen. In die jaren was, niet alleen in Waalwijk, kaalslag in.

Bij de verkiezingen van de Provinciale Staten in 1958 werd hij voor de KVP gekozen tot lid. Korte tijd later werd hij fractievoorzitter. Vanaf 1959 tot aan zijn overlijden was hij lid van de Eerste Kamer der Staten Generaal en een aantal jaren trad hij ook op als fractievoorzitter voor zijn partij. Tijdens deze periode kreeg de Eerste Kamer met belangrijke zaken te maken zoals de plaatsing van kernraketten, de Lockheedaffaire en de gijzelingsacties van Zuid Molukkers.

Tijdens zijn leven maar ook zelfs na zijn dood werd hij vele malen onderscheiden. Zo werd hij onder andere benoemd tot Officier in de orde van Oranje Nassau en tot Ridder in de orde van de Nederlandse Leeuw.
In Waalwijk houdt de Burgemeester Teijssenlaan de herinnering aan hem levend.