Mijn tip voor de onderscheiding voor het beste culturele initiatief van 2016: het Con Musica Museum op Facebook. Voor de jongeren onder ons: Con Musica was een legendarische muziekhandel – verkochten er vooral apparatuur en instrumenten voor muzikanten – in de Antoniusstraat, met roots in Bork. De eigenaren Jeanne en Henk zijn als heiligen voor grote groepen Waalwijkse muzikanten. Nou kan ik zelf nog geen toon uit een blokfluit krijgen, maar ik ken heel wat muzikanten die de mooiste verhalen over dit duo kunnen vertellen. Zoals over dat radio-optreden bij Jack Spijkerman, die hen hielp drop in te zamelen voor de ‘communicantjes in Polen’, want Jeanne en Henk deden daar aan liefdadigheid in de tijd vóór de val van de Muur. De winkel stond ook bekend om de papegaai die in het Wolluks kon praten. ‘Henk! Papa! Koffie!’ Had een muzikant ’s avonds problemen vlak voor een optreden? Jeanne en Henk rukten desnoods als een soort brandweer uit om het juiste setje snaren of de juiste mondharmonica op tijd af te leveren.

Jeanne en Henk zijn er niet meer en de winkel is ook al jaren dicht. Ad de Peffer heeft met een aantal gelijkgestemden het initiatief genomen voor het Con Musica Museum, waar iedereen verhalen, plaatjes of wat dan ook in de digitale vitrine mag zetten. En het regent bijdragen. Trek rustig de tijd uit als je het museum bezoekt. Geniet van de asbakken, reclames, stickers, allerlei voor niet-muzikanten uiterst vreemde apparaatjes en stapels anekdotes. Hubèrt Mol, ooit in Wolluk bij de ziekenomroep begonnen voordat ie als deejay in Hilversum doorbrak, vertelt hoe hij als kind mee mocht met zijn broer, Henk en Jeanne om in Amsterdam een Fender piano op te gaan halen. “Dan ziet ie ok eens een echt stad”, had Jeanne gezegd. Hubert herinnert zich dat Henk een Fanta voor hem kocht voordat ze weer naar het zuiden afreisden. Van die dingen.

Hoe grappig en mooi de verhalen en plaatjes in het museum ook zijn, ik word er ook een beetje triest van. En ik heb Henk en Jeanne eigenlijk nauwelijks gekend. Dus dat kan het niet zijn… Hoe komt dat toch? Misschien omdat dit museum getuigt van een tijd die echt voorbij is. Vertelt over mensen van een soort die door de tijd is ingehaald en aan de kant gezet. Verhaalt over een tijd waarin er net als nu ook geld verdiend moest worden, maar waarin nog volop tijd was voor onbaatzuchtigheid, liefde voor muziek en muzikanten.

Je ziet wat er gebeurt als er naast plek voor cijfers en geld in je leven ook plaats is geweest voor diep-menselijke betrokkenheid. Dan oogst je jaren later de liefde van iedereen die je heeft gekend in een digitaal museum. Waalwijk is een monument rijker.